JLN 2024W08 Jodha Late Night

Mijn favoriete band van de afgelopen tien jaar gaf begin februari een exclusief optreden in Nederland. Het was sinds 2018 dat ik ze voor het laatst live zag.

Pain of Salvation.

De Zweedse groep sluit al zeven jaar hun optreden steeds af met "The Passing Light of Day" - een fenomenaal nummer. De muziek is perfect, de tekst raakt en de zang van Daniel Gildenlöw is ongeëvenaard. Het beste wat ik ooit heb gehoord. En ja, hij kan dat ook live waarmaken.

Op mijn linkeronderarm pronkt een tatoeage. Het centrale element van mijn tattoo is het logo van "The Passing Light of Day".

Memento

Ik behoor tot de vergetende mensheid, de Homo Oblitus. Ik heb die herinneringen nodig. En ik vergeet nogal gemakkelijk dat mijn tijd beperkt is.

Ik denk altijd dat er nog tijd genoeg is. Genoeg tijd. Maar dat is natuurlijk een illusie. Er zijn nu al zoveel dingen die ik nooit meer zal doen.

"The Passing Light of Day" symboliseert de vergankelijkheid. De vergankelijkheid van alles. Van een dag. Van een week. Van mijn tijd. Van het goede. Van alles wat ik liever niet heb.

Misschien meer filosofisch dan je gewend bent.

Maar wat een geweldig nummer is het toch.

Het was misschien niet hun beste optreden, vanwege technische problemen op het podium. Maar ik ben elke keer weer blij dat ik ze gezien heb.

Misschien rij ik deze zomer toch naar Frankrijk voor hun tweede en laatste optreden van 2024.

Zes vragen voor deze week

1. Wat zou je vandaag anders doen als je accepteert dat niets blijvend is?

2. Hoe definieer je succes, wetende dat het leven vergankelijk is?

3. Hoe zou het je zelfbeeld en handelingen beïnvloeden als je wist dat niemand je als een bedrieger ziet?

4. Stel je voor dat je tevredenheid vindt zonder perfectionisme, door te accepteren dat alles, inclusief je inspanningen, vergankelijk is.

5. Hoe zouden je doelen verschuiven als je ze evalueert met de wetenschap dat alles vergankelijk is?

6. Kunnen momenten van neerslachtigheid waardevolle inzichten bieden over wat voor jou echt belangrijk is?

Eén Shout-Out

Enkele weken terug had ik de eer om tijdens de VOV pitstop mijn keynote te presenteren, met een focus op experimenten, natuurlijk.

Daar was ook de Queen of Creativity - Sara Pieters, een dynamo in creativiteit, workshopfacilitator en keynote spreker. Haar bijdrage was een workshop die niet alleen inspirerend was, maar ook buitengewoon leerrijk. Een ervaring die ik ten zeerste aanbeveel. Voor meer over Sara en haar werk, bezoek haar website.

Bovendien heeft Sara, samen met Igor Byttebier en Pieter Daelman (Interview op onze podcast), gewerkt aan de nieuwste editie van "Creativiteit, Hoezo?", een onmisbare bron voor iedereen die zijn of haar creatieve grenzen wil verleggen.

Twee Inspiratiebronnen

1. James Clear Nieuwsbrief

De nieuwsbrief verschijnt doorgaans op donderdag en is zo boeiend dat hij zelden op de leeslijst belandt; hij is altijd de moeite waard om direct te lezen.

Uit een van de nieuwsbrieven van James

Hoeden: De meeste beslissingen zijn als hoeden. Je probeert er een op; bevalt het niet, dan zet je hem terug en kies je een andere. De kosten van een fout zijn minimaal, dus aarzel niet om snel te handelen en verschillende opties uit te proberen.

Kapsels: Sommige beslissingen lijken meer op kapsels. Een slecht kapsel kun je weliswaar veranderen, maar dit kost tijd en mogelijk voel je je even belachelijk. Laat dat je echter niet afschrikken. Een nieuwe weg inslaan brengt vaak risico’s met zich mee, maar is meestal de moeite waard. Mocht het niet uitpakken zoals gehoopt, dan heb je tegen de tijd van volgend jaar die fase alweer achter je gelaten, net als iedereen om je heen.

Tatoeages: Dan zijn er nog de beslissingen die je voor het leven bijblijven, vergelijkbaar met tatoeages. Eenmaal genomen, is er geen weg terug. Fouten kunnen onuitwisbaar zijn. Misschien lijkt het even verder te gaan, maar wanneer je jezelf in de spiegel ziet, word je herinnerd aan die ene keuze. Zelfs na vele jaren kan die beslissing nog steeds een stempel op je drukken. Bij zulke blijvende beslissingen is het raadzaam om je tijd te nemen en goed na te denken.

2. Same As Ever

Morgan Housel's eerste boek ‘The Psychology of Money’ over geld maakte indruk. Zijn recente werk, "Same as Ever", verkent onveranderlijke aspecten. Het belicht universele waarheden, onaangedaan door cultuur, mens of natuur.

Het boek biedt een nieuwe kijk te midden van veranderingsliteratuur. Het vraagt: Wat blijft altijd gelijk? Welke constanten kunnen we vertrouwen?

"Same as Ever" bevat 22 inzichten. Een ervan is de waarde van 'verspilde' tijd.

Efficiëntie en effectiviteit zijn belangrijk. Echter, tijd 'verspillen' is dat ook.

Brute kracht volstaat niet, vooral niet in creërende domeinen. Voor vooruitgang zijn tijd en ruimte nodig. Zonder die missen we vaak eenvoudige oplossingen.

Grote denkers, uitvinders en schrijvers waarderen lange wandelingen. Tijdens deze vrije momenten ontstaat magie. Dit principe geldt voor veel levensaspecten.

Drie Inzichten

1. Elimineren is/blijft een uitdaging

Dertig dagen zonder koffie zijn voorbij. Na enkele moeilijke startdagen, verbeterde het. Toch was het een uitdaging.

Op vrijdag was er een coachingssessie in Antwerpen, altijd in een koffiebar. Het gecreëerde vacuüm vraagt om invulling. Warm water volstaat, maar met gember is het beter.

Als ingenieur is bekend dat een vacuüm gevuld wil worden. Een grote kelder of zolder nodigt uit om meer te verzamelen. Het uitruimen van een kleerkast leidt vaak tot nieuwe aankopen.

Evolutionair gezien was er net genoeg of net te weinig, waardoor er geen patroon ontwikkelde om dingen te laten gaan.

We kunnen het wel, maar het vergt energie en aandacht.

2.Compassie versus empathie

Compassie betekent geraakt worden door het lijden van iemand en de behoefte voelen te helpen, zonder per se in hun schoenen te staan en hun pijn letterlijk te ervaren. Het idee is om net genoeg afstand te houden om effectief te kunnen zijn, in plaats van overmand te worden door hun wanhoop. Dit blijkt vaak de meest effectieve methode in zulke situaties.

Het was altijd een uitdaging om te verklaren waarom mensen met veel empathie het soms zo moeilijk vinden.

Een inzicht hierover kwam van de Red Hand Files van Nick Cave.

3. Neem een scherm B.R.E.A.K.

B.R.E.A.K.

Kijk elke 15 minuten naar iets dat 3 meter verderop staat, gedurende 15 seconden.

Dit is gunstig voor je ogen. Onze ogen zijn niet geëvolueerd om constant op 30-40 centimeter afstand te staren.

Het activeert ook het parasympathische zenuwstelsel. Een extra bonus is het kijken naar natuur.