Je hebt een lastig werkje op je bord liggen. En je doet andere zaken. Het opruimen van je bureel lijkt opeens niet meer zo’n moeilijke taak. Triviale zaken worden pareltjes die nu gedaan moeten worden. Als je iets moeilijk wil doen, geef jezelf nog iets moeilijker te doen.

Uitstellen

Uitstellen wordt beschouwd als een belangrijke actie vervangen door een minder belangrijke. Gevolg zijn onnodige stress, je schuldig voelen en je weinig productief voelen.

In de uitstelmodus wil je niet - onbewust - zijn.

Uitstellers

Dr. Ferrari benoemt drie soorten uitstellers.

1. Rush-zoekers: stellen alles uit om de rush van het laatste moment te beleven.

2. Vermijders: angst om te falen of voor succes ligt aan de basis van het uitstellen.

3. Beslissingsuitstellers: geen beslissing kunnen nemen. Hangt samen met geen aansprakelijkheid willen nemen.

Welke soort je ook bent, uitstellen is een probleem waarmee je niet geboren bent.

The Happiness Project

Gretchen Rubin heeft een inspirerende blog. (Een goede marketing titel, maar een leugen wat mij betref)

Eén van haar geheimen van volwassenheid: werken is één van de gevaarlijkste manieren om uit te stellen.

Welk werk doe je nu dat de plaats in nam van iets belangrijker?

Vijf technieken om toch te starten

1. Iets moeilijker

Je hebt een moeilijk document te maken. Je stelt dat al een tijdje uit. Je inbox is al een aantal dagen helemaal georganiseerd.

Geef jezelf iets moeilijker om te doen. Je brein zal het relatief gemakkelijker kiezen. En hup, je bent aan de slag met dat moeilijke project.

2. Niets doen

Het moeilijkste dat kenniswerkers op hun lijst kunnen zetten, is niets doen. Maar dan ook echt niets doen. Niet gaan surfen op het net. Niet op Spotify naar nieuwe releases luisteren. Geen kop koffie halen. Niks doen. Ongelofelijk moeilijk.

Slechts twee richtlijnen

Raymond Chandler, een Amerikaanse schrijver blokte elke dag vier uur om te schrijven. Binnen die vier uur had hij slechts twee richtlijnen.

1. Je moet niet schrijven 

2. Je kan niks anders doen

3. 
   

Volgens Chandler was de rest gemakkelijk. Niets doen kan vijf minuten leuk lijken, daarna ga je terug aan de slag.

3. Tien minuten

Een andere aanpak is jezelf verplichten om iets tien minuten lang te doen. Je hebt genoeg wilskracht om gelijk wat tien minuten vol te houden.

Als je na deze tien minuten zin hebt om te stoppen, stop dan. Het zal zelden gebeuren. En als het toch gebeurt, heb je al tien minuten aan die taak gewerkt.

Het wachten op de juiste mood helpt je niet om te doen. Wat je helpt, is doen.

Starten is belangrijker dan finishen in dit geval. Zeker wanneer je aan het uitstellen bent.

4. The Pomodoro techniek

Tijdslimieten (bij veralgemening alle grenzen) helpen je om productiever te worden. Deze techniek helpt je om vrije ruimte in je kalender op te delen. Kleinere stukken zijn gemakkelijker te managen dan grote. Dat geldt ook voor het inschatten van werk. Kleine acties zijn gemakkelijker in te schatten dan grote taken.

De pomodoro techniek geeft je vijfentwintig minuten om iets af te werken. Daarna krijg je vijf minuten rust. Je herbegint daarna aan vijventwintig minuten focus.

5. Inertie voorbij

Iets uitstellen doe je om dat het niet gemakkelijk genoeg is om te doen. Elke taak of project krijg je opnieuw in beweging door een eerste actie te doen.

Die eerste kleine actie zet dat grote project in beweging. Maak de volgende actie de gemakkelijke actie.

Eens het Momentum gestart, wordt het makkelijker.

Extra

Pas je omgeving aan

Je omgeving heeft een grote invloed op je gedrag. Wanneer het schrijven niet lukt in je bureel, ga dan naar je favoriete koffiehuis. Zet je Wifi-connectie uit en schrijf dat stukje.

Zorg voor een focusstimulerende omgeving. Een omgeving met niet te veel en niet te weinig afleidingen. Je brein heeft afleiding nodig om in de focuszone te geraken. 

Wat ga jij deze week proberen om belangrijke zaken niet uit te stellen?

In Uitstellen op vier manieren de baas kan je er nog meer over lezen.