Distractionlust

Wanderlust: het verlangen om te willen reizen, om ergens anders te willen zijn. Ik heb dat niet. Zeker niet voor de pandemie. Sylvianne (mijn echtgenote) zorgde ervoor dat we genoeg reizen.  Reizen geeft mij nieuwe input. Nu, (na de voorbije twee jaar) heb ik goesting in weg zijn. Ik wil graag op weg zijn, onderweg zijn. Nieuwe input. Geïnspireerd worden. Een beetje reisdrang. Voor de lockdown zat ik mijn sweet spot zonder mij ervan bewust te zijn.

Maar ik heb altijd al een zekere vorm van distractionlust gehad. De goesting om afgeleid te worden.

Ik wil een stukje tekst maken, maar misschien moet ik eerst nog iets opzoeken. Dat zal de tekst wel beter maken. Dat vertel ik tegen mezelf. Een uitleg voor dat afleidingsgedrag is makkelijk te vinden. Ik geloof niet altijd meer wat ik zelf zeg.

Wanneer Sylvianne op zo'n moment iets komt vragen, laat ik mij makkelijk af leiden. Ik zal haar vraag op zo'n moment niet negeren. Is ook niet makkelijk om Sylvianne te negeren. En plus, het is iets actief.

Plissed

Plissed kan ik daarvan zijn. Enerzijds pleased dat ze mijn aandacht hijackt, anderzijds pissed dat ze mijn aandacht weghaalt.  Ambetant en content op hetzelfde moment.

Waar komt die paradox vandaan?

Distractionlust. Ook wanneer ik iets moeilijker aan het doen ben.

Ik heb zeker last van distractionlust. Hoe fix je distractionlust? Is dat te fixen? Wil je dat wel fixen? 

Duidelijk.

Als je zegt dat je er last van hebt, wil je het fixen. Dan vind je afgeleid worden/zijn zeker een probleem. 

Waarom is aandacht niet zo geëvolueerd dat we met we steeds in het hier en nu kunnen blijven? Waarom zijn we niet gefocust op de taak voor ons? Wat is het evolutionaire voordeel van afleidbaar te zijn?

Duidelijk. Als we niet af te leiden waren, dan hadden we de evolutie niet overleefd. Afleidbaarheid is een ingebouwde overlevingsstrategie.

En er zijn momenten waar mijn afleidbaarheid groter is. Het laatste jaar is dat zeker groter geworden. Wat betekent het dat ik meer afleidbaar ben de laatste maanden?

Hoe meer je afleidbaar bent, hoe minder veilig je voelt. Je brein scant de omgeving naar signalen om mogelijke gevaren te registeren.

De laatste weken, maanden ben ik afleidbaarder. Ik merk het aan de drang om e-mail te checken, om nieuws te lezen. Ik heb een duidelijke honger naar extra informatie.

De pandemie is de makkelijkste uitleg, waardoor er meer stress in ons huis zit, maar misschien zit er nog meer onder.

Wacht!

Mijn distractionlust heeft zeker voordelen. Zeker wanneer ik een creatieve mode zit. Maar niet wanneer ik een creërende mode zit.

In de creatieve mode, de incubatieperiode van ideeën voegt distractionlust waarde toe. Serendipity helpt enorm in deze fase. Toevallig las je iets dat je een inzicht bracht die je daarvoor niet had. Serendipity een handje helpen ook. Serendipity heeft baat bij toeval. Per definitie. Ik heb het me ook nog nooit beklaagd dat ik werd afgeleid in een creatieve, incuberende periode.

Maar in een creërende mode, is dat een ander paar mouwen.

Kan ik mijn distractionlust bewuster inzetten? Kan ik distractionlust zien als positief? Is het ook een soort tool welke ik kan inzetten wanneer ik serendipity nodig heb? Zelfs het zien als iets dat ruimte nodig heeft, zonder ik me daar wil tegen verzetten. Die 20% speelruimte die Google aan medewerkers gaf. Of de 15% tijd die 3M die geeft aan hun medewerkers om iets te onderzoeken dat niet in hun takenpakket zit.  Een zandbak waarin alles kan en je niet 'moet' gefocust zijn.

Ik ben er overtuigd dat ik dat nodig heb.

We worden pas afgeleid wanneer er iets onder onze aandacht wordt gebracht. 

Het onderstaande schema toont hoe onze aandacht en onze acties op zo’ moment werken.

Er is een trigger, (extra info Bv. een nieuwe mail) en dan volgt er een actie.

De vier onderdelen hoe al onze acties werken. De trigger (T), actie (A), de beloning (R), de investering (een soort identiteitsaccount) (I).

• (T) Ping: er is een nieuwe email.

• (A)Je laat vallen en je kijkt naar de binnengekomen email. Ja antwoord snel.

• (R) Je voelt je veilig en je kan helpen.

• (I) Een extra investering gedaan dat je iemand bent die snel kan helpen. Een storting in een soort identiteitsaccount.

Mijn aanpak is alle mogelijke triggers te vinden.

Het is het antwoord op de vraag: Waarom doe ik dat nu? Waarom? Waarom? Waarom ga ik nu e-mail checken.  Ik heb een heleboel gekke reden om naar die inbox te gaan.

Maar omdat we Homo Oblitus zijn, de vergetende mens, is je de waarom vraag achteraf stellen bijna altijd nutteloos.  Er zijn te weinig tot geen extra inzichten te rapen.

Bewustzijn

We kunnen ons geen vragen stellen als we ons niet bewustzijn van de afleiding/van de trigger.

Kan je je bewustzijn vergroten om die trigger te detecteren?

Tuurlijk. De aanpak die altijd zal werken is de pijn vergroten. Hoe? Door het moeilijker te maken om de actie te doen.  Ik maak het moeilijk om email te kunnen lezen. Wil ik e-mail kunnen bekijken, dan moet ik drie extra knoppen klikken om deze nieuwe input te zien.  Ik maakte een view in Outlook met de naam: Visuele lege inbox.  Een view is een van de twaalf kabouters in Outlook.

Technologie heeft meestal tot doel om de neiging om wrijving uit een systeem te halen. Ik doe het tegenovergestelde wanneer ik mijn bewustzijn wil vergroten.

Frustratie, struggle vergroten bewustzijn.  

Bv. ik log steeds uit bij Amazon. De One-click buy button is too easy bij het kopen van boeken voor mijn kindle.

Door die extra stappen word je je bewuster dat je opnieuw email wil zien. Door het verplicht moeten ingeven van mijn Amazon paswoord, vertraag ik het kopen.  En dan kan je de vraag stellen: waarom?

Er kunnen een heleboel externe triggers zijn die je aanzetten om nieuwe informatie te gaan lezen. 

Elk teken (hoe minuscuul ook maar) dat er nieuwe informatie is, zorgt ervoor dat je even wil checken of je veilig bent.

Dat werd evolutionair zo geprogrammeerd. Die biologie is veel sterker dan onze wilskracht. En wanneer je toch weerstand biedt dan kost het een deel van je beperkte middelen. Je investeert wel in het beeld dat van je zelf hebt als iemand die concentratie superbelangrijk vindt.

Er zijn natuurlijk ook een heleboel triggers die niet uit de buitenwereld komen. De triggers die uit jezelf komen zijn (voor mij in ieder geval) minder makkelijk detecteerbaar.

Het moeilijker maken helpt in dit geval natuurlijk ook.

Ik heb ze omschreven in het acroniem LABATH. Acroniemen zijn mijn favoriete truck om zaken makkelijker te onthouden.

• Lonely

• Angry

• Bored

• Anxious

• Tired

• Hungry

Ja, wanneer ik in een van die zes modes ben, komt mijn distractionlust veel harder opzetten.

Goed om te weten.

B.R.E.A.K. aa

En nu? Maakt dat me beter?  Ja, in een aantal gevallen ben ik het moe zijn voor. Ik B.R.E.A.K. aa veel regelmatiger dan vroeger zodat ik geen kenniswerk meer doe in die mode.  

Aja :  B.R.E.A.K.a  staat voor Balancing and Renewing Energy and Attention to Kick ass (again). Er zijn B.R.E.A.K.aa  acties die ik doe om energie en aandacht opnieuw op te laden.

Wanneer je naar de stimulus loop onder de loep neemt, dan hebben we tot nu voornamelijk gericht op de trigger.

Maar wat als we ons nu zouden richten op de laatste stap? Door de distractionlust doen we een investering in iets. Wat is datgene wat we willen in stand houden?  Wat als afgeleid worden een teken is dat er is wat je niet kan/wil/mag loslaten?

Deed me denken aan de Theme Song van Bosch. Wat mij betreft de beste serie op Amazon Prime. Over een detective in Los Angeles. Seizoen zeven was het allerlaatste seizoen. Zeker gestopt op een hoogtepunt. 

I got a feeling that I can't let go. Can't let go - Caught a ghost van de soundtrack van Bosch (link naar Spotify)

Stel dat dit klopt.

Dan zou mijn groeiende distractionlust betekenen dat ik iets niet wil/kan/mag loslaten.

Ik word zelden afgeleid wanneer ik uitvoerend werk doe. Op zo'n momenten kan ik gefocust blijven. Zelfs als ik geen grote goesting heb om zo'n soort werkje te doen. Ik heb daar truckjes voor.

Can let go. Of misschien is er hier niks los te laten.

Maar wanneer ik een creërende mode zit, ben ik veel makkelijk afleidbaar.  Mijn distractionlust is zoveel male groter.

Een nieuwe offerte maken, geen offerte vermaken (dat beschouw ik als operationeel of uitvoerend werk), een nieuwe tekst maken, het design bedenken van een nieuwe opleiding.

Creërend werk is het soort werk dat bij mij leidt tot veel last hebben van distractionlust. Werk met een onzekere uitkomst. De finishlijn is niet duidelijk.

Ik vind de vraag waar investeer ik dan in wanneer ik mij laat afleiden een goede vraag.

Een confronterende vraag ook.

To master distraction, we must learn to deal with discomfort.  Nir Neyal.

Feedback

Je distractionlust als spiegel gebruiken. Net zoals equicoaching een spiegel kan zijn. Of groepsopstellingen een spiegel kunnen zijn. Of Linda – je ene elegante systeem een feedbackmechanisme kan zijn.

Handiger want je hebt geen paard of anderen nodig. Jezelf feedback geven. Het grootste geschenk.

Een soort spiegel waardoor je jezelf beter leert kennen. Ik omschrijf dat als mijn Black Boxbeter leren kennen en inzitten voor wat ik belangrijk vind.

Een extra tool naast experimenten om je Black Box helder te krijgen. Om je nieuwsgierigheid te voeden. Of is dat een vorm van distractionlust?