Je kan niet alles hebben. Je moet kiezen.

Oh, man. Die uitspraak heeft me in het verleden dikwijls de kast op gejaagd.

Het voelde meestal als een argument dat de andere partij naar boven haalde om me iets te ontzeggen. Bij ons thuis was het ons vader Antoine. Ik herinner me een anekdote 35 jaar geleden. Ik wou graag naar het concert van Dio (en Doro Pesch - waar ik toenverliefd op was, in mijn vriendenkring had iedereen een dikke crush op Miss Pesch) in Vorst . Maar dat was buiten mijn vader gerekend : nee ge gaat studeren. Ja, maar ik zal wel studeren zondagnamiddag. Nee, want dan ga je naar de Chiro. En nee ge kunt niet alles hebben. Ge moet kiezen. Euuh. Ge gaat niet naar dat concert. Punt. Die ketelmuziek. Ja, duidelijk er moest niet meer gediscuteerd worden met ons vader. Te lang gewacht. Hij had beslist. En hij maakte tegelijkertijd duidelijk dat mijn muziekkeuze niet de zijne was.

Ik ben ooit eens naar een optreden geweest terwijl ze thuis dachten dat ik een groepswerk voor de hogeschool aan het maken was. Jawel, een dikke vette leugen. En toen gebeurde er een moord tijdens dat concert. Ik was ongerust dat mijn vader Antoine de volgende dag via het nieuws de link ging leggen. Maar die dans ben ik gelukkig ontsprongen. Ik was wel moe de volgende dag. Iedereen had opgesloten gezeten tot drie uur in de morgen. En dan moesten we nog naar huis zien te geraken vanuit Izegem.

De les dat er altijd **trade offs** zijn, had ik toen niet begrepen. Dat was misschien wat vader Antoine me wou leren.

Alles is een trade off. Wat zou een goede vertaling zijn voor een trade off? Ruilprijs? Soit, er is altijd een prijs te betalen. Niks is gratis.

De wetten van de Trade Off

John Maxwel heeft in zijn boek The 15 Invaluable Laws of Growth een compleet hoofdstuk over trade offs.

Trade offs hebben een aantal eigenschappen.

Alles in het leven is een trade off.

Software ontwikkeling is snel en/of goed en/of goedkoop. Maar je kan er slechts twee kiezen.

Er is altijd een opportuniteitskost. Tegen iets/iemand ja zeggen, is nee zeggen tegen een pak andere dingen.

Op persoonlijk vlak betaal je altijd met één of meerdere van je beperkte middelen. Niks is gratis.

Er is niks dat moet. Maar er is altijd een prijs.

Een duidelijke kostprijs indien je de gevolgen kent. Makkelijker wanneer je die prijs kent. Ik weet dat brood eten me redelijk snel buikpijn bezorgd. Maar soms wil ik graag een lekker stuk brood proeven. Maar niet echt superlekker brood, laat ik aan mij passeren. De pijn is te groot voor slecht brood.

Dikwijls is het ook een trade off nu ten opzichte van later.

Trainen is zwaar, maar niet bewegen maakt het leven zwaarder. Moeilijke gesprekken zijn beangstigend, ze vermijden is nog zwaarder. Prioriteiten maken is werk, verzopen en gestrest zijn is zwaarder. Alleen de prijs die je betaald, betaal je niet nu maar bijna altijd later.

Alles heeft een prijs en het enige dat belangrijk is, ben je bereid om die prijs te betalen. Nu en later.

Je moet niet bewegen. Je moet dat gesprek niet aangaan. Je moet geen prioriteiten maken.

Laat los dat je iets moet. Wist je dat "moeten" een zwaar prijskaartje heeft? Op onze motivatie. Opmerkelijk hoe dikwijls moeten nog uit mijn mond komt. Hoe zit dat bij jou?

Maar...

Er is ook altijd een sweet spot te vinden. De optimale zone tussen het betalen van de prijs en de opbrengst van die investering.

• Elke week mijn ideale week doen heeft een investering. De opbrengst tijdens de rest van de week is voor mij groot genoeg om die investering week na week te doen.
• Elke dag een of twee keer mijn inbox leeg maken heeft een investering. De opbrengst doordat ik minder wordt afgeleid is die trade off waard.

In de workshop Master Your todo list toon ik je welke trade offs er te maken zijn en hoe je die kan minimaliseren.