Wat als niemand het echt weet?

De afgelopen weken (net voor de kokus) intensief doorgewerkt om niets te moeten doen tijdens de vakantie. Twee Unstuck-mails en zes LinkedIn-posts op voorhand geregeld.

I love it when a plan comes together.

Maar laat me duidelijk zijn: ik ben de kolonel van The A-Team niet. Bij hem lukte alles. Bij mij? Soms. Meestal niet.

Vroeger frustreerde dat me. Heb zelfs een paar weken geprobeerd om perfect haalbare plannen te maken. Van die plannen die zonder moeite slagen. Maar daar werd ik niet blij van. Was ook liegen tegen mezelf.

Sinds ik het zie als feedback, voelt het anders. Als je nu denkt: Klinkt als een wekelijks experiment? Dan zit je juist.
Tuurlijk sla ik af en toe terug. Ik ben geen monnik op een kussen. Soms vlamt frustratie op.

Wat dan?

Ademen. De psychologische zucht. Mijn maat Cyriel brengt dat geweldig in zijn keynote. Nodig hem uit. Hij maakt verandering succesvol.

En dan lees ik mijn document Contentement door. Eén van de 35 documenten waar ik regelmatig aan werk. Die files worden nooit "af". Er komen er alleen maar meer bij.

Contentement en frustratie? Familie. Net als licht en donker.

Hier zijn mijn zes kernpunten. Geen eindeloze uitleg—je krijgt alleen de titels en een klein beetje context.

1. Contentement is mijn default status.
   
   Het is een keuze. Amor Fati.
   

2. Voeg waarde toe.
   
   En dat werkt alleen als ik zie en gezien word. Dat haalt de focus weg van mij. Geeft een ongelofelijke vonk. En daardoor wordt afvinken zoveel makkelijker.
   

3. Vind momentum.
   
   Momentum vergroot de kans op flow.
   
   Je zorgen maken? Gedachten zonder controle.
   Flow? Controle zonder gedachten. (Vrij vertaald uit James Clear.)
   

4. Genoeg.
   
   Het is genoeg. Er is genoeg. Je hebt genoeg. Je bent genoeg.
   

5. Embrace de struggle.
   
   Voorbij de angst ligt groei. Experimenten.
   

6. Niemand weet het echt.
   
   We doen allemaal maar wat. En dus? Gewoon blijven proberen.

Ik juich voor je.